La traducción a español se encuentra al final de la carta en holandés.
Beste Kikás,
Ik dank je voor je brief, met dat verhaal zo spannend en tegelijkertijd zo verschrikkelijk, waarvan ik de voltooiing binnenkort hoop te krijgen. Als jij mijn antwoord leest, zal je begrijpen dat, hoewel onze politici het willen ontkennen, we op deze oever in bijna gelijke omstandigheden zitten.
Ik weet niet waar ik moet beginnen. Uit de informatie die je me geeft, lijkt het erop dat we in Nederland een week, misschien twee, achterlopen op wat in Spanje gebeurt. Het verschil is echter nier alleen dat, maar ook de manier waarop de Nederlandse regering de situatie benadert. die anders is dan die van de Spaanse regering.
Het eerste weekend van maart, toen al bekend was dat er enkele gevallen van coronavirussen in het land waren, geïmporteerd uit Italie, werd het carnaval gehouden in de provincie Noord-Brabant. Hoewel het woord Noord in de naam zit, ligt het eigenlijk in het Zuiden van Nederland maar ten noorden van het andere Brabant, dat niet Zuid-Brabant wordt genoem, maar gewoon Brabant.
Ik dwaal af. Het is een feit dat de zuiderlijke bewoners van het Noorden feestbeesten zijn en dat de straten van Noord-Brabant gevuld waren met vermomde mensen die zongen, lachten, dronken en elkaar knuffelden. Een gewoon carnaval, dus. Helaas sloop op dat feest een partypooper rond die niemand had uitgenodigd, Covid-19, waardoor de provincie Noord-Brabant de belangrijkste brandhaard van het coronavirus op deze rivierover werd.
Ondertussen maakte bijvoorbeeld hes satirische programma Zondag met Lubach grapjes dat de komst van het coronavirus in de pers werd gezien alsof het de prestatie was van een langafstandszwemer: "Hij passerde de Belgische grens vanmorgen en komt al aan in Tilburg."
En dus, met de IC´s van de zuidelijke ziekenhuizen vol met coronaviruspatiënten, en de Belgische regering die weigerde Nederlandse patiënten te ontvangen, ondanks ze lege IC´s hadden, uit angst om de komende dagen aan hun eigen zorg te kunnen voldoen, besloot de Nederlandse regering de eerste aanbevelingen te doen en de eerste maatregelen te nemen, erop wijzend dat de meest efectieve maatregelen persoonlijk zijn, dat wil zeggen, veel handen wassen, hoesten en niezen in de kromming van je arm (en niet in je handen), geen hand geven, en thuis blijven tenzij her weggaan noodzakelijk is (waar mogelijk, werd gevraagd dat bedrijven telewerken zouden toelaten) en, als je toch naar buiten moest, te allen tijde anderhalve meter afstand houden.
Bovendien besloten ze alle openbare en privé-evenementen waar veel mensen konden samenkomen, op te schorten. Zo raakten we zonden sport, zowel professioneel als amateur, de bioscopen, de sportscholen en theaters waren gesloten en op vrijdag van die week de tweede van de maand, werd na veel overleg ook besloten dat de onderwijsinstellingen op alle niveaus, zowel privé als openbaar dicht moesten. Mijn dochters moeten hun geliefde muzieklessen missen en de kleine kon niet begrepen hoe je het coronavirus kon oplopen tijdens het tennissen aangezien de spelers zo ver van elkaar zijn.
De sluiting van de scholen gaf hen een gematigde en korte vreugde, want de volgende dinsdag had hun school al een uitstekend online klassensysteem georganiseerd via Microsoft Teams (excuses voor de reclame maar deze blog moet gefinacierd worden).
Ik heb de aanbeveling om handen te wassen zo enthousiast opgevolgd dat mijn handen op die van een gepensioneerde boer lijken. Dit gebeurde me alleen toen de tweeling werd geboren en ik tien luiers per dag moert verschonen en daarna mijn handen wassen.
Doordeweeks was het voor mensen niet moeilijk om thuis te blijven, maar in het weekend hadden we een paar zonnige dagen die niet normaal waren. En zonnige dagen in Nederland zijn niet zoals zonnige dagen in Spanje. Hier, met een van de meest regenachtige winters die ik me kan herinneren, zijn zonnige winterdagen zo schaars als water in de woestijn.
En mensen, zoals je in je brief zei, stoorten zich op parken en stranden. En wat heeft de regering gedaan? Heeft die besloten om met uitzondelijke maatregelen iedereen in huis op te sluiten? Heeft die het leger de straat op gestuurd om de politie te versterken bij het oplegen van de maatregelen? Nou, nee. In de volgende toespraak sprak de premier het Nederlandse volk toe, deed een ernstig beroep op hun verantwoordelijkheid en drong erop aan dezelfde aanbevelingen en maatregelen van de week ervoor te volgen. En zo gaan we verder. Wie vindt dat hij naar het werk moet, kan het doen, zolang het mogelijk is mer de aangegeven aanbevelingen.
Ik ga ervan uit dat de regering dat doet omdat de situatie vooralsnog niet zo ernstig is als in Italië en Spanje. Of misschien omdat het Nederlandse volk niet gemakkelijk te hanteren is en nog minder met geweld. Misschien is dat de reden waarom hij zij: "Ik verwacht dat een volwassen en verantwoordelijk volk zich gedraag als een volwassen en verantwoordelijk volk zich hoort te gedragen".
Het blijkt dat het staandje werkte, want het volgende weekend, bij een stralende zon, verdrongen de mensen zich niet in parken, bossen en stranden en hielden zich, op enkele uitzonderingen na, aan de aanbevolen veiligheidsmaatregelen. En de premier sprak dagen later de mensen toe om hem te bedanken voor hun verantwoordelijkheid, namens ouderen, zieken, zwakken en vooral namens de professionals van de "essentiële beroepen". Wij waarderen ook hun inzet met applaus om acht uur ´s avonds.
En in sommige huizen, met zichtbare trots, plengde een enkele burger een traan die natuurlijk onmiddelijk werd gedroogd met een wegwerpzakdoek.
En hier stop ik, mijn vriend, anders vertel ik je alles in de eerste brief en ik vrees dat deze toestand nog lag zal duren,
Met vriendelijk groet,
De vliegende spanjol.
TRADUCCIÓN AL ESPAÑOL
Querido Kikás,
Beste Kikás,
Ik dank je voor je brief, met dat verhaal zo spannend en tegelijkertijd zo verschrikkelijk, waarvan ik de voltooiing binnenkort hoop te krijgen. Als jij mijn antwoord leest, zal je begrijpen dat, hoewel onze politici het willen ontkennen, we op deze oever in bijna gelijke omstandigheden zitten.
Ik weet niet waar ik moet beginnen. Uit de informatie die je me geeft, lijkt het erop dat we in Nederland een week, misschien twee, achterlopen op wat in Spanje gebeurt. Het verschil is echter nier alleen dat, maar ook de manier waarop de Nederlandse regering de situatie benadert. die anders is dan die van de Spaanse regering.
Het eerste weekend van maart, toen al bekend was dat er enkele gevallen van coronavirussen in het land waren, geïmporteerd uit Italie, werd het carnaval gehouden in de provincie Noord-Brabant. Hoewel het woord Noord in de naam zit, ligt het eigenlijk in het Zuiden van Nederland maar ten noorden van het andere Brabant, dat niet Zuid-Brabant wordt genoem, maar gewoon Brabant.
Ik dwaal af. Het is een feit dat de zuiderlijke bewoners van het Noorden feestbeesten zijn en dat de straten van Noord-Brabant gevuld waren met vermomde mensen die zongen, lachten, dronken en elkaar knuffelden. Een gewoon carnaval, dus. Helaas sloop op dat feest een partypooper rond die niemand had uitgenodigd, Covid-19, waardoor de provincie Noord-Brabant de belangrijkste brandhaard van het coronavirus op deze rivierover werd.
Ondertussen maakte bijvoorbeeld hes satirische programma Zondag met Lubach grapjes dat de komst van het coronavirus in de pers werd gezien alsof het de prestatie was van een langafstandszwemer: "Hij passerde de Belgische grens vanmorgen en komt al aan in Tilburg."
En dus, met de IC´s van de zuidelijke ziekenhuizen vol met coronaviruspatiënten, en de Belgische regering die weigerde Nederlandse patiënten te ontvangen, ondanks ze lege IC´s hadden, uit angst om de komende dagen aan hun eigen zorg te kunnen voldoen, besloot de Nederlandse regering de eerste aanbevelingen te doen en de eerste maatregelen te nemen, erop wijzend dat de meest efectieve maatregelen persoonlijk zijn, dat wil zeggen, veel handen wassen, hoesten en niezen in de kromming van je arm (en niet in je handen), geen hand geven, en thuis blijven tenzij her weggaan noodzakelijk is (waar mogelijk, werd gevraagd dat bedrijven telewerken zouden toelaten) en, als je toch naar buiten moest, te allen tijde anderhalve meter afstand houden.
Bovendien besloten ze alle openbare en privé-evenementen waar veel mensen konden samenkomen, op te schorten. Zo raakten we zonden sport, zowel professioneel als amateur, de bioscopen, de sportscholen en theaters waren gesloten en op vrijdag van die week de tweede van de maand, werd na veel overleg ook besloten dat de onderwijsinstellingen op alle niveaus, zowel privé als openbaar dicht moesten. Mijn dochters moeten hun geliefde muzieklessen missen en de kleine kon niet begrepen hoe je het coronavirus kon oplopen tijdens het tennissen aangezien de spelers zo ver van elkaar zijn.
De sluiting van de scholen gaf hen een gematigde en korte vreugde, want de volgende dinsdag had hun school al een uitstekend online klassensysteem georganiseerd via Microsoft Teams (excuses voor de reclame maar deze blog moet gefinacierd worden).
Ik heb de aanbeveling om handen te wassen zo enthousiast opgevolgd dat mijn handen op die van een gepensioneerde boer lijken. Dit gebeurde me alleen toen de tweeling werd geboren en ik tien luiers per dag moert verschonen en daarna mijn handen wassen.
Doordeweeks was het voor mensen niet moeilijk om thuis te blijven, maar in het weekend hadden we een paar zonnige dagen die niet normaal waren. En zonnige dagen in Nederland zijn niet zoals zonnige dagen in Spanje. Hier, met een van de meest regenachtige winters die ik me kan herinneren, zijn zonnige winterdagen zo schaars als water in de woestijn.
En mensen, zoals je in je brief zei, stoorten zich op parken en stranden. En wat heeft de regering gedaan? Heeft die besloten om met uitzondelijke maatregelen iedereen in huis op te sluiten? Heeft die het leger de straat op gestuurd om de politie te versterken bij het oplegen van de maatregelen? Nou, nee. In de volgende toespraak sprak de premier het Nederlandse volk toe, deed een ernstig beroep op hun verantwoordelijkheid en drong erop aan dezelfde aanbevelingen en maatregelen van de week ervoor te volgen. En zo gaan we verder. Wie vindt dat hij naar het werk moet, kan het doen, zolang het mogelijk is mer de aangegeven aanbevelingen.
Ik ga ervan uit dat de regering dat doet omdat de situatie vooralsnog niet zo ernstig is als in Italië en Spanje. Of misschien omdat het Nederlandse volk niet gemakkelijk te hanteren is en nog minder met geweld. Misschien is dat de reden waarom hij zij: "Ik verwacht dat een volwassen en verantwoordelijk volk zich gedraag als een volwassen en verantwoordelijk volk zich hoort te gedragen".
Het blijkt dat het staandje werkte, want het volgende weekend, bij een stralende zon, verdrongen de mensen zich niet in parken, bossen en stranden en hielden zich, op enkele uitzonderingen na, aan de aanbevolen veiligheidsmaatregelen. En de premier sprak dagen later de mensen toe om hem te bedanken voor hun verantwoordelijkheid, namens ouderen, zieken, zwakken en vooral namens de professionals van de "essentiële beroepen". Wij waarderen ook hun inzet met applaus om acht uur ´s avonds.
En in sommige huizen, met zichtbare trots, plengde een enkele burger een traan die natuurlijk onmiddelijk werd gedroogd met een wegwerpzakdoek.
En hier stop ik, mijn vriend, anders vertel ik je alles in de eerste brief en ik vrees dat deze toestand nog lag zal duren,
Met vriendelijk groet,
De vliegende spanjol.
TRADUCCIÓN AL ESPAÑOL
Querido Kikás,
Te agradezco tu carta, con esa historia tan emocionante y, a la vez, tan terrible, cuya culminación espero en breve. Cuando termine mi contestación, comprenderás que, aunque nuestros politicos quieran negarlo, a esta orilla del río estamos en las mismas que en tu orilla.
No sé por donde empezar. Por las fechas que me cuentas, parece que en los Países Bajos vamos con una semana, quiza dos, de retraso respecto de lo que está ocurriendo en España. Aunque la diferencia no es sólo eso. También el enfoque de la situación que le está dando el Gobierno de los Países Bajos es distinto del que le está dando el Gobierno de España.
El primer fin de semana de marzo, cuando ya se sabía que había algunos casos de coronavirus en el país, importados de Italia, se celebró el carnaval especialmente en la provincia de Brabante del Norte, que, aunque tiene la palabra norte en su nombre, en realidad, está al sur de los Países Bajos pero al norte del otro Brabante, que no se llama Brabante del sur sino simplemente Brabante.
Me estoy liando. El caso es que los sureños del Norte son unos parranderos de cuidado y las calles de Brabante del Norte se llenaron de gente disfrazada, cantando, riendo, bebiendo y abrazándose. Lo que se dice un carnaval, vaya. Infortunadamente, en esa fiesta se coló un gorrón al que no había invitado nadie, el Covid-19, y eso convirtió a la provincia de Brabante del Norte en el mayor foco del coronavirus a esta orilla del río. Entretanto, el programa satírico Zondag met Lubach, hacía chistes diciendo que estabamos contando la llegada del coronavirus como si fuese la gesta de un nadador de fondo, de esos que nadan grandes distancias en los canales: "Ha pasado por la frontera belga esta mañana y ya está llegando a Tilburgo".
Y así, con las urgencias de los hospitales del sur llenándose de pacientes con coronavirus, y el gobierno belga negándose a recibir enfermos holandeses, a pesar de tener las UCIs vacías, por temor a no poder atender a los suyos en los próximos días, el gobierno de los Países Bajos decidió emitir las primeras recomendaciones y tomar las primeras medidas, insistiendo en que las medidas más eficaces son las personales, es decir, lavarse mucho las manos, toser y estornudar en el codo y no en las manos, no dar la mano para saludar, no salir de casa si no es estrictamente necesario (se requirió, allí donde era posible, que las empresas permitieran teletrabajar) y, en caso de hacerlo, mantener en todo momento, un metro y medio de distancia respecto de otras personas. Además, decidieron suspender todos los actos públicos y privados en los que se pudieran reunir muchas personas. Así, nos quedamos sin deporte, tanto profesional como amateur, se cerraron los cines, los gimnasios, los teatros y el viernes de esa semana, la segunda del mes, se decidió también, después de mucha discusión, que también se cerrarían los centros de enseñanza a todos los niveles, tanto privados como públicos. Mis hijas se quedaron sin sus amadas clases de musical y la pequeña no entendía cómo te podías contagiar de coronavirus jugando al tenis, con lo lejos que están unos jugadores de otros. El cierre de las escuelas les proporcionó una alegría moderada y breve, porque el martes siguiente su escuela ya tenía organizado un sistema de clases por internet, de excelente calidad, a través de Microsoft Teams (ustedes perdonen el corte publicitario pero este blog nace con vocación de permanencia y hay que financiarlo).
La recomendación de lavarse las manos la he tomado con tanto entusiasmo que las tengo cuarteadas como las de un agricultor jubilado. Esto sólo me pasó antes cuando nacieron las mellizas y tenía que cambiar diez pañales diarios y lavarme las manos después.
Durante la semana, no fue dificil que la gente se quedara en casa, pero el fin de semana siguiente tuvimos un par de dias soleados que ni pedidos de encargo. Y los días soleados en los Países Bajos no son como los días soleados en España. Aquí, con uno de los inviernos más lluviosos que recuerdo, los días soleados cotizan en la bolsa de Amsterdam.
Y la gente, como has dicho en tu carta, se echó a los parques y a las playas. Y el gobierno, ¿qué hizo? ¿Decidió encerrar a todo el mundo en su casa con medidas de excepción? ¿Envió al ejército a la calle para reforzar a la policía en la imposición de la medidas? Pues no. En el siguiente discurso, el primer ministro se dirigió al pueblo neerlandés y apeló a su responsabilidad e insistió en las mismas recomendaciones y medidas de la semana anterior. Y así seguimos. Quien quiere trabajar, puede hacerlo, siempre que sea posible hacerlo con las recomendaciones indicadas.
Supongo que lo hacen así porque la situación no es, de momento, tan grave como en Italia y España. O quizá porque el pueblo neerlandés no es fácil de manejar y menos por la fuerza. Quizá por eso dijo que "espero que un pueblo adulto y responsable, actúe como un pueblo adulto y responsable".
La regañína debió surtir efecto porque el fin de semana siguiente, con un sol fabuloso, la gente no se apelotonó en parques, bosques y playas y guardó, con contadas excepciones, las medidas de seguridad recomendadas. Y el primer ministro se dirigió al pueblo dias después para agradecer al pueblo su responsabilidad, en nombre de los ancianos, los enfermos, los débiles y, sobre todo, en nombre de los profesionales de los "oficios y profesiones esenciales" a los que también nosotros agradecemos su esfuerzo con aplausos a las ocho de la tarde.
Y, en algunas casas, con mal disimulado orgullo, algún ciudadano echó una lagrimita que se secó inmediatamente, claro está, con un pañuelo desechable.
Y aquí te dejo, amigo, que si no te lo voy a contar todo en la primera carta y me temo que esto va para largo.
Un abrazo
El holandés errante.
No comments:
Post a Comment