"No es lo mismo un pájaro en un jaula que un pájaro que decide no volar.
Het is niet hetzelfde een vogel in een kooi dan een vogel die beslist niet te vliegen".
Beste Kikás,
In afwachting van je antwoord stapelen de onderwerpen waarop ik jij wilt spreken zich op. Het enige dat me tegenhoudt, is dat we hebben afgesproken dat ik in het Nederlands zou schrijven (wat me verschrikkelijk veel tijd kost) zodat de Nederlanders het begrijpen en het vervolgens in het Spaans vertalen, zodat jij en onze Spaanse vrienden het kunnen begrijpen.
Een van de dingen die je nodig hebt in een crisis als deze, is goed geïnformeerd te zijn en je niet te laten meeslepen door nepnieuws. Daarom was mijn eerste investering sinds het begin van deze pandemie in een abonnement op verschillende tijdschriften die ik, met mijn specifieke criteria, beschouw als kranten en niet als pamfletten. Ik hoop dat je hetzelfe kunt doen of een andere manier kunt vinden om jezelf te beschermen tegen zoveel troep.
Marcel ten Hooven zegt in het redactionele artikel van De Groene Amsterdamer dat hoe zwakker een leider is, hoe vocaler hij wordt. Hij zegt dat de "sterke mannen" van deze wereld (en hij noemt Donald Trump, Boris Johnson, Jair Bolsonaro en Viktor Orban als belangrijke voorbeelden) twee gemeenschappelijke kenmerken vertonen: anderen de schuld geven en weigeren hun verantwoordelijkheid te nemen. En dat ze, daardoor, allemaal hetzelfde patroon volgen: 1. Ontkening van het gevaar. 2. Besluiteloosheid. 3. Wispelturigheid maar aan het eind dan wel, 4 Extreem autoritaire maatregelen nemen.
En hij gaat verder: "Voor Trump, was het virus een "hoax" van de Democraten, Johnson pochte tot voor kort dat hij iedereen de hand schudde en Bolsonaro zei dat afstand houden iets is voor mietjes, want Brazilianen moeten zich gedragen als mannen, niet als kleine jongens". Voor deze machthebbers, zijn de feiten de vijanden en deze moeten met alle macht bevochten worden.
Enkele weken later, reageren zij met maatregelen die de vrijheid van de burgers beperken. "Trump wil Justitie in staat stellen mensen zonder proces en voor ombepaalde tijd te detineren, Johnson vraagt om bevoegheid voor de politie om mensen die wellicht corona hebben te arresteren...Orban heeft de pers aan banden gelegd en het parlement terzijde geschoven. Hij kan nu alle wetten die hem dwarszitten naar eigen willekeur negeren of afschaffen",
Wat dit type politici in gemeen heeft is de afkeer van tegenkrachten. Ten Hoven: "Het maakt niet uit of het gaat over de wetenschappers, de onafhankelijke pers, de rechtelijke macht of het parlement." Zoals Trump zou zeggen: "Nasty people asking nasty questions" (Walgelijke mensen die walgelijke vragen stellen).
Dit staat in schril contrast met Angela Merkel, die zich verontschuldigt bij het Duitse volk omdat ze geen andere keuze heeft dan maatregelen vast te stellen die "niet lichvaardig kunnen worden genomen en altijd tijdelijk moeten worden uitgeoefend en omdat er geen andere keuze is en omdat het leven van mensen op het spel staat". Of met de premier van Nederland die weigert de wetgeving te wijzigen om zichzelf buitengewone bevoegheden te verlenen en een beroep doet op de verantwoordelijkheid van burgers om de crisis het hoofd te bieden terwijl de oppositie schreeuwt om het instellen van wat bijna een staat van beleg kan worden genoemd.
En omdat een beeld soms meer waard is dan duizend woorden, laat de cartoonist Joep Bertrams in een andere artikel uit hetzelfde tijschrift,, deze twee beelden zien van beide autoriteitmodellen.
Marcel ten Hooven concludeert als volgt: "Verantwoordelijkheidszin van de burgers groeit met de vrijheid die de regering hun toevertrouwt. De sterke leider weet dat. Zo bezien is degene met de grootste mond de zwakste leider".
Wat wij riskeren hier is niet alleen het leven van degenen die moeten sterven of zouden kunnen sterven tijdens deze pandemie, we moeten ons ook zorgen maken over wat voor soort samenleving er uit deze crisis zal komen, of het een welvarender of armere samenleving wordt, meer solidair of egoïstischer, vrijer of autoritairder. En hierover hebben we, aan beide oevers, veel te leren van elkaar.
Wachtend om het je persoonlijk te kunnen geven, krijg je een omhelzing uit de verte.
De vliegende spanjool.
TRADUCCIÓN AL ESPAÑOL
Querido Kikás,
A la espera de tu respuesta, se me amontonan los temas sobre los que quiero escribirte. Lo único que me frena es que acordamos que yo escribiría en holandés, que me cuesta horrores, para que los holandeses lo entiendan y después traducirlo al español para que lo entiendas tú y nuestros amigos de España.
Una de las cosas que hace falta en una crisis como ésta es estar bien informado y no dejarse llevar por los bulos (fake news, para tí, que sabes inglés). Por eso, mi primera inversión desde el comienzo de esta pandemia fue en varias suscripciones a varias revistas y periódicos que yo, con mi peculiar criterio, considero que son periódicos y no panfletos. Espero que tú puedas hacer lo mismo o que encuentres otra manera de protegerte de tanta basura informativa.
Dice Marcel ten Hooven en el artículo editorial de la revista De Groene Amsterdamer que cuanto más débil es un líder más bocazas es. Dice que los "hombres fuertes" de este mundo (y nombra como ejemplos significativos a Donald Trump, Boris Johnson, Jair Bolsonaro y Viktor Orban) muestran dos características comunes: culpar a otros y negarse a asumir sus propias responsabilidades. Y que como consecuencia de esto, siguen todos el mismo patrón: 1. Negar el peligro. 2. Tardar mucho en tomar decisiones. 3. Cambiar de opinión cuando la verdad les explota en la cara y 4. Tomar medidas autoritarias.
Para Trump, el virus era un "hoax" del partido demócrata, Johnson presumia de seguir dando la mano a todo el mundo y Bolsonaro decía que eso de mantenerse a distancia es de mariquitas porque los brasileños tienen que comportarse como hombres no como muchachitos. Para este tipo de "machotes", los hechos son el enemigo y hay que combatirlos como sea.
Este tipo de políticos tiene en común la aversión a los contrapoderes. Ten Hoven: "Lo mismo les da que sean científicos, la prensa independiente, el poder judicial o el parlamento". Como diría Trump: "Nasty people asking nasty questions" (Gente asquerosa, haciendo preguntas asquerosas).
Esto contrasta fuertemente con una Angela Merkel, casi pidiendo perdón al pueblo alemán por no tener más remedio que establecer medidas que "no pueden ser tomadas a la ligera y siempre deben ejercerse de forma temporal, porque no hay más remedio y porque está en juego la vida de las personas". O el primer ministro de los Países Bajos, que se niega a cambiar la legislación para otorgarse poderes extraordinarios y apela a la responsabilidad de los ciudadanos para hacer frente a la crisis mientras la oposicion pide a gritos la instauración de algo parecido a un estado de sitio.
Y como, a veces, una imagen vale más que mil palabras, en un artículo de la misma revista, el dibujante Joep Bertrams muestra estas dos imágenes que ilustran los dos modelos de autoridad y que podéis ver arriba en la carta en holandés.
Marcel ten Hooven concluye su artículo así: "El sentido de responsabilidad de los ciudadanos crece con la libertad que sus gobiernos les otorgan. Los líderes fuertes lo saben. Visto así, el que tiene la boca más grande, es el lider más debil".
Lo que nos estamos jugando no es sólo las vidas de los que han de morir o podrían morir durante esta pandemia, también tenemos que preocuparnos de qué clase de sociedad va a salir de esta crisis: si va a ser una sociedad más próspera o más pobre, más solidaria o más egoista, más libre o más autoritaria. Y sobre esto tenemos, a ambas orillas, mucho que aprender los unos de los otros.
A la espera de poder dártelo en persona, recibe un abrazo en la distancia.
El español errante.
Àngel, por ahora estas dando en el clavo
ReplyDeleteA ver cuánto me dura. Gracias, querido.
ReplyDelete