30. Un alérgico en pandemia. Een allergisch tijdens de pandemie.

DE NEDERLANDSE VERTALING BEVINDT ZICH NA DE SPAANSE BRIEF.

Querido Angel;

Sí, hace mucho tiempo que no te escribo pero te he de decir que, durante este tiempo…. ¡hemos salido en los papeles!

No, no se trata de los papeles de Panamá…aunque no me importaría que así fuese porque, como diría mi viejo, “ojalá tengas muchos problemas con Hacienda, que eso querrá decir que no te va mal en la vida”…pero no es el caso. No los tengo porque en este país del Sur, vago e incumplidor, hay pocas cosas que funcionen, pero Hacienda… Hacienda funciona como un reloj suizo de los caros…o sea que antes de intentar pensar en la posibilidad de quizás poder tener un amago de otear un problema, Hacienda me ha mandado una carta que solo dice…”sabemos lo que estás pensando”…y se me quitan las ganas incluso de pensar….

Pero tenemos un lector, Javier Vegas, plumilla para más señas, que nos dedica su columna de esta semana en el Diario de Noticias de Alava llamada “El Pergamino”. Según él, le hemos ayudado, supongo que poco, a sobrellevar el tiempo de enclaustramiento. A ver, hay gente que se conforma con poco, y no, no estoy hablando de nosotros dos…

En este país del Sur, cada vez con más calor, nos van a desenclaustrar asimétricamente. Cada región, en la que ninguna se ha sufrido del mismo modo, saldrá de un modo diferente, eso sí, coordinados por el Gobierno de España, que eso de que cada uno evolucione como le salga de las pelotas solo pasa en Alemania que para eso son alemanes. Y mientras en casi toda España ya se puede ir a una terraza de un bar, convenientemente separados, en Madrid, a donde podemos salir cada uno es a nuestra terraza, aquel que la tenga. La cerveza no sabe igual, porque tirar una cerveza bien, no es algo que se explique en las reuniones de las Comunidades de Vecinos. Eso sí, te aseguro que Gildas, como en mi terraza, se comen en pocos sitios….el secreto, además de la mano, el producto, que en Madrid me cuesta encontrarlo…

Lo que hasta hace nada solo veía cuando iba a China, se va a convertir en breve en un complemento que se acabará vendiendo en las tiendas de Serrano… las mascarillas. Te he de reconocer que me he dado cuenta que esta nueva moda me va a venir de coña. Bueno, moda no, que a partir de mañana será obligatoria en cualquier emplazamiento público donde no se pueda guardar la distancia de seguridad.

Soy alérgico, pero alérgico a lo bruto, y, generalmente, en mayo y Junio, sufro cada vez que salgo a la calle. Sí, ya sé que dirás que para eso están los antihistamínicos…pero te olvidas de dos matices importantes.

El primero es que soy el primer varón en 7 generaciones que no es médico…no te voy a explicar por qué…y mi viejo, como buen galeno, el medicamento más fuerte que me dio en mi vida fue una aspirina…y después de comer para cuidar el estómago…. Ya sabes, en casa del herrero…

El segundo que, como sabes, soy vasco…y eso de tomar medicinas nos parece que es algo para gente floja de espíritu…y aquí me ves, vasco, estornudando y con unos lagrimones, muy vascos, eso sí, pero que parezco la dolorosa en procesión…

Así que, el otro día, a la hora del paseo al que los residentes en Madrid estamos autorizados, me vestí como para atracar un banco. Guantes para no dejar huellas, mascarilla que solo dejaba a la vista mis gafas y las orejas…. Solo me faltaba la recortada que decidí no llevar porque entonces no iba a saber dónde meter el bote de gel hidroalcohólico, y, ¡Oh milagro! Paseo de media horita y ni un solo estornudo, ni un solo lagrimón, vasco o de los alrededores.

Uno que es ingeniero, y al método empírico se atiene, ha decidido que, a partir de ahora, saldrá cada Mayo con mascarilla, sin temor a que los amigotes se rían de mí por ir dopado, ya que siempre tendré la excusa de la Pandemia.

Acerca del atrezzo para atracar bancos, no me gustaría dar ideas, pero se abren oportunidades de negocio interesantes. A ver cómo se diferencian los ladrones de los atracadores, como no sea viendo quien está a cada lado de la ventanilla.

En fin Angelito, que estoy casi sin whisky…este confinamiento está resultando largo, largo…

Un beso en la calva

Kikas

-------

NEDERLANDSE VERTALING.


Beste Angel,

Ja, het is lang geleden dat ik je schreef, maar dat moet ik je vertellen: gedurende deze tij zinj wij in de "papers" geweest!

Nee, het gaat niet om de Panama-Papers ... hoewel ik het niet erg zou vinden als dat zo was, want, zoals mijn vader zou zeggen: "Ik hoop dat je veel problemen hebt met de Belastingdienst want dat betekent dat je het niet slecht doet in het leven" ... maar het is niet het geval. Ik heb deze problemen niet, want in dit zuidelijke land, lui en onbetroubaar, zijn er maar weinig dingen die werken, maar de Belastingdienst werkt als een duur Zwiss horloge ... dat wil zeggen, voordat jij het probeert na te denken over de mogelijkheid om misschien een poging te maken van problemen te zoeken, heeft jij al een brief van de Belastingdienstme waarin alleen staat ... "we weten wat je denkt" ... en dan heb jij geen zin meer om over na te denken.

Maar we hebben een lezer, Javier Vegas, een journalist, die zijn column genaamd "El Pergamino" in de Diario de Álava, deze week aan ons wijdt. Volgens hem hebben we hem geholpen, ik veronderstel weinig, om de tijd van opsluiting te overleven. Het blijkt er mensen zijn die genoegen nemen met weinig, en nee, ik heb het niet over ons twee.

In dit zuidelijke, met toenenmende hitte, land, gaan we asymmetrisch ontsluiten. Omdat niet elke regio is op hetzelfde manier geleden zal elke regio op zijn eigen manier ontsluiten, vanzelfsprekend onder de coordinatie van de centrale overheid. De Duitse wijze, waarop ieder regio evoluert naarmate zijn eigen wil, gebeurd alleen in Duitsland, omdat zij Duitsers zijn. En terwijl je in bijna heel Spanje al naar een terras van een bar kunt, op gepaste afstand, in Madrid kan jij naar jij eigen terras als ji het hebt. Bier smaakt niet hetzelfde, want een biertje goed schenken is niet iets dat wordt uitgelegd tijdens de bijeenkomsten van de Vereniging van Eigenaren. Natuurlijk verzeker ik je dat zo lekker gildas (zie beeld hieronder) zoals jij het in min terras kan eten, moeilijk zijn te vinden. Het geheim, naast de kunde is het product, dat ik niet makkelijk in Madrid kan vinden.

Wat ik tot voor kort alleen zag toen ik naar China ging, zal binnenkort een accesoir worden die uiteindelijk in Kalverstraat winkels wordt verkocht: het gaat over maskers. Ik moet toegeven dat ik me heb gerealiseerd dat deze nieuwe mode geweldig voor zij zou worden. Nou, dat is eigenlijk geen mode, dat is vanaf morgen verplicht op elke openbare locatie waar de veiligheidsafstand niet kan worden gehouden.

Ik ben allergisch, en niet een beetje. En normaal gesproken, in mei en juni, lijd ik elke keer als ik uitga. Ja, ik weet dat je zult zeggen dat dit is waar antihistaminica voor zijn ... maar je vergeet twee belangrijke nuances.

De eerste is dat ik de eerste man in 7 generaties ben die geen dokter is geworden ... Ik zal niet uitleggen waarom ... en mijn vader, als een goede dokter, was het sterkste medicijn dat hij me in mijn leven gaf aspirine ... en na het eten om de maag te verzorgen ... Weet je, bij de smidse zij de messen van hout.

De tweede dat, zoals je weet, ik Baskisch ben ... en dat het innemen van medicijnen ons iets lijkt te zijn voor mensen zonder karakter ... en hier zie je mij, Baskisch, niezend en met wat tranen. Ja, heel Baskisch, maar ik zie eruit als De Lijdende Maag in processie.

Dus onlangs, ten tijde van de wandeling waartoe wij inwoners van Madrid bevoegd zijn, kleedde ik me alsof ik een ​​bank ging beroven. Handschoenen om geen vingerafdrukken achter te laten, masker dat alleen mijn bril en oren in het zicht heeft gelaten…. Ik miste alleen de afgezaagd jachtgeweer die ik besloot niet te nemen, omdat ik dan niet zou weten waar ik de fles hydroalcoholische gel moest zetten, en, o wonder! Een half uurtje lopen en geen enkele niesbui, geen enkele traan, noch Baskisch noch uit de buurt van Baskeland.

Ik, die ingenieur ben en me aan de empirische methode houd, heb besloten dat ik voortaan elk jaar in mei met een masker op pad ga, zonder bang te zijn dat mijn vrienden me uitlachen omdat ik gedoteerd ben, aangezien ik altijd het excuus van de pandemie zal hebben.

Over de bankroof tenue zou ik geen ideeën willen geven, maar er ontstaan ​​interessante zakelijke kansen. Om te zien hoe dieven verschillen van rovers, zo niet door te zien wie er aan elke kant van de toonbank staat.

Hoe dan ook, Angelito, ik heb bijna geen whisky ... deze opsluiting is te lang geworden.

Een kus op je kale hoofd.

Kikás