31. De opruiming. El desvieje.

Beste Kikás:

Een paar jaar geleden schreef ik een artikel in mijn oude blog met deze titel en met de volgende inhoud:
 
Onder veehouders betekent het werkwoord "opruimen", "het scheiden van oude of zieke dieren van de rest van de kudde". 

Dit proces van opruiming wordt ook op systematische wijze met mensen gedaan. Het "probleem" is dat de menselijke opruiming steeds duurder wordt.

Querido Kikás:

Hace ya algunos años, escribía una entrada en mi antiguo blog con este título y con el siguiente contenido:

El verbo desviejar, entre ganaderos, significa "separar los animales viejos o enfermos del resto del rebaño".

Este proceso de desvieje se realiza de forma sistemática también con los seres humanos. El "problema" es que el desvieje humano, cada vez es más caro

Ik las in Het Financieele Dagblad dat het in Duitsland de (wettelijke) plicht van een burger is om voor je familieleden in de eerste graad te zorgen. Ik moet toegeven dat ik dit heel graag las, maar aangezien ik de slechte gewoonte heb om artikelen volledig te lezen, was ik al snel teleurgesteld: het feit dat je verplicht bent om voor familieleden in de eerste graad te zorgen, betekent niet dat je het persoonlijk moet doen. Je kunt ook iemand betalen om voor ze te zorgen.

He leído en Het Financieele Dagblad (periódico económico de los Países Bajos) que en Alemania es obligación ciudadana (legal) el cuidar de los parientes en primer grado. Tengo que reconocer que me alegró mucho leer esto, pero como tengo la mala costumbre de leerme los artículos enteros, pronto me llegó la decepción: el hecho de estar obligado a cuidar de los parientes en primer grado no significa que los tengas que cuidar personalmente, sino que puedes también pagar a alguien para que los cuide.

Met andere woorden, hetzelfde als overal. Het verschil is dat je niet kunt weigeren hun kosten te dekken.

O sea, lo mismo que en todos lados. La diferencia es que no puedes negarte a sufragar sus gastos.

Het gevolg is echter merkwaardig. Nu verpleeghuizen in Duitsland steeds duurder worden (door loonkosten en strikte regelgeving) hebben enkele duizenden Duitsers de gewoonte gekregen om hun ouders naar een land in Oost-Europa op te ruimen. Met andere woorden, aangezien de residentie in Keulen erg duur is, sturen we oude mensen naar Slowakije of Polen en klaar is Kees. Uiteindelijk, zoals een door de journaliste geïnterviewde Duitser zegt: "Mijn moeder is 82 jaar oud, heeft seniele dementie en komt er in ieder geval niet achter waar ze is. Het belangrijkste is dat er mensen zijn die voor haar zorgen, ook al is ze 700 kilometers ver." Je moet lef hebben!

La consecuencia, sin embargo, es curiosa. Como las residencias de ancianos en Alemania son cada vez más caras (por los costes laborales y la estricta regulación) varios miles de alemanes han iniciado la moda de desviejar enviando a sus viejos a algún país de la Europa del Este. O sea, que como en Colonia la residencia es muy cara, enviamos a los viejos a Eslovaquia o a Polonia y santas pascuas. Al fin y al cabo, como dice una alemana que fue entrevistada por el periodista: "mi madre tiene 82 años y demencia senil y de todas maneras no se entera de donde está. Lo importante es que haya quien la cuide, aunque esté a 700 kilómetros". Con dos cojones.

En als oma niet kan zeggen dat ze heeft zich vuil gemaakt, omdat ze geen Tsjechisch spreekt, kan ze altijd naar haar kont wijzen.

Y si la abuela no puede decir que se lo ha hecho encima, porque no habla checo, pues que se señale el culo con el dedo.

En de politici zijn verheugd. In plaats van immigranten te importeren om voor de ouderen te zorgen, sturen we de ouderen naar het buitenland om daar voor hen te zorgen, waar het goedkoper is en minder sociale problemen veroorzaakt.

Y los políticos están encantados. En lugar de importar inmigrantes para cuidar de los viejos, pues enviamos a los viejos al extranjero para que los cuiden allí, que es más barato y genera menos problemas sociales".

En ik dacht dat in Spanje die mode snel de overhand zou krijgen omdat het voor iemand die bijvoorbeeld in Madrid woont niet hetzelfde is om zijn schoonmoeder naar een verpleeghuis in Navalcarnero te sturen, veertig kilometer verderop (waar je je gedwongen voelt haar te bezoeken en vanwaar zij kan ontsnappen en teruggaan naar het huis), dan haar naar Cuba te sturen, dat behalve een eiland ook echt ver weg is. Met als onbetwistbaar voordeel dat er in Cuba Spaans wordt gesproken.

Y pensé que en España se impondría pronto esa moda. Y es que no es lo mismo, para alguien que vive por ejemplo en Madrid, enviar a la suegra a una residencia en Navalcarnero, donde te sientes obligado a visitarla y de donde se puede escapar y volver a casa, que enviarla a Cuba que, además de ser una isla, está a tomar por saco. Con la indudable ventaja de que, en Cuba, se habla español.

- "Naar Cuba, papa, met de mulatten en de rumba, en de cuba libres. Leuk, toch?"
- "Ja, jongens, dat is geweldig! Vooral voor jullie."

- A Cuba, papá, con las mulatas y la rumba, y los cubalibres ¡Qué bien! ¿eh?

- Si hijo, ¡que bien!, sobre todo para tí".

-------

Dit schreef ik toen, zeven jaar geleden. En nu denk ik dat het jammer is dat wij er niet een gewoonte van hebben gemaakt ouderen naar Cuba te sturen. Omdat we enkele tienduizenden ouderen zouden hebben gered, aangezien er in Cuba tijdens de hele pandemie 81 doden zijn gevallen. Een communistische regering die wist wat er gedaan moest worden. Of misschien had Cuba gewoon geluk omdat het niet in de rechte horizontale lijn was die van Wuham naar New York loopt, en door Iran, Italië en Spanje gaat, zoals minister Calvo zei.

Esto escribía entonces, hace ya siete años. Y ahora pienso que ójala se hubiese puesto de moda esta costumbre del desvieje cubano. Porque nos habríamos ahorrado varias decenas de miles de muertos ya que en Cuba ha habido 81 fallecimientos en toda la pandemia. Un gobierno comunista que sí supo lo que tenía que hacer. O quizá es que Cuba no estaba en la línea recta que pasa, en horizontal, desde Wuham a Nueva York, pasando por Irán, Italia y España como dijo la ministra Calvo.

Ondertussen ga ik verder met mijn corona hobby: tuinieren. Twaalf uur vandaag aarde ploegen en vervoeren. Het voordeel is dat het coronaspek verdwijnt. Ik zal je een andere dag hierover schrijven.

Entretanto, sigo con mi afición de pandemia: la jardinería. Doce horas acarreando tierra hoy. La ventaja es que la grasa de pandemia está desapareciendo. De esto te hablaré otro día.

Warme groeten, beste vriend.

Un abrazo, querido amigo.

Angel

No comments:

Post a Comment