26. El coronahostión. De coronaklap.


DE NEDERLANDSE VERTALING BEVINDT ZICH NA DE SPAANSE BRIEF.

Querido Angel;

Sé que hace un montón que no te escribo. No es por falta de falta de ganas de hacerte la pelota para que me traigas más whisky, que estoy agotando las reservas (Algún matemático estudiará el incremento de la ingesta de bebidas espirituosas durante la pandemia como reacción al confinamiento), tampoco es por falta de cariño, pero ando con los biorritmos un poco bajos, tenemos encima la segunda oleada del virus…. Y se llama hostia económica….


Ya en el círculo inmediato de casi todos nosotros conocemos a alguien que no va a levantar la persiana cuando nos digan que esto ha acabado. Conocemos a alguien muy cercano que, aunque el Gobierno a bombo y platillo anunció que durante la etapa de confinamiento no se podría despedir a nadie, como siempre, bocazas sin bozal, no acabaron la frase…. por causas objetivas… o sea, que un improcedente, de 20 a 33 días, y “pa casa”. Trileros del marketing demoscópico y los mensajes vacíos o directamente falsos...

Tambien conocemos empresarios que están haciendo trabajar a empleados a los que se les ha aplicado un ERTE bajo el convincente argumento de que “si no, cuando esto acabe” ….

Junto a esto, hay empresas, la mía entre ellas, que hemos decidido que de aquí salimos todos…o no sale nadie, posición quijotesca que no sé muy bien donde nos va a llevar, y así, aunque no hay trabajo, estamos haciendo turnos, cubriendo más horas que antes para solventar las cuatro cosas que nos llegan y que no dan ni para pagar la luz…que esa nos la siguen cobrando...

Y también hay empresas como INDITEX, a las que los profesores de PODEMOS, esos que pase lo que pase con ellos no pasa nada porque tienen la plaza fija en la Universidad, institución endogámica donde las haya, las están esperando a ver cuántos meses aguantan sin montar un ERTE “que los españoles no tienen por qué pagar”, como si, haciendo la misma extrapolación de brocha gorda, tuviéramos que pagar el sueldo de Monedero, una vez que se gana la vida, y muy bien, con sus estudios fantasma o sus colaboraciones en los medios de comunicación….

Hace mucho tiempo que me di cuenta que los estudios, sin sentido común, no te hacen más infalible en tus apreciaciones. El que es un zopenco lo es, aunque pueda ejercer de Profesor Universitario, y en el caso español, es muy posible además que lo seas simplemente por serlo, que no sé si me explico… (Al final si los que te tienen que dar la plaza son tus colegas en una oposición preparada para ti, tampoco hay que disimular demasiado. De esto, los profesores de PODEMOS no dicen nada...por si acaso...).

Y todavía no he comenzado a hablar de esta generación de veinteañeros que se están comiendo una tras otra sin que seamos capaces de ofrecerles un mínimo futuro y que esta crisis que ya estamos sufriendo les va a mantener en casa de sus padres hasta que la puedan heredar…y luego querremos mantener el poder adquisitivo de las pensiones…

Como ves, Angelito, para contarte esto, casi me tiraba otra semana sin escribirte…y realmente, no sé muy bien por qué no lo he hecho…

Menudo diario de coña de la pandemia de los cojones…. con perdón

Un abrazo

Kikas

NEDERLANDSE VERTALING

Beste Angel,

Ik weet dat het lang geleden is dat ik je schreef. Het is niet bij gebrek aan verlangen om jou te vleien zodat je me meer whisky brengt, want mijn reserves zijn bijna op (sommige wiskundigen zullen de toename van de inname van sterke drank als reactie op opsluiting tijdens de pandemie bestuderen). Het is ook niet gebrek aan liefde, echter ik ben neerslachtig. Wij hebben al een de tweede klap van het virus. En dat wil zeggen, een economische klap.

Bijna iedereen kent al in de onmiddellijke kring iemand die de deuren van zijn bedrijf niet zal openen als dit voorbij is. We kennen allemaal iemand van dichtbij van wie professioneel afscheid genomen is, hoewel de regering, met veel bombarie, aankondigde dat tijdens de opsluitingsfase niemand kon worden ontslagen. Zij hebben helaas de zin niet afgemaakt. Niemand kon ontslagen worden… om objectieve redenen. Want er blijft nog de mogelijkheid iemand te omslaan mits een vergoeding wordt betaald ter waarde van het salaris van 33 dagen per gewerkt jaar, om iemand naar huis te sturen. Hoogleraren van bevolkingsonderzoek en vage (zoniet valse) berichten!

We kennen ook werkgevers die werknemers, waarop een ERTE (1) is toegepast, verplichten te werken, met het overtuigende argument van “anders, als alles voorbij is…”
Daarnaast zijn er bedrijven, de mijne onder hen, waarvan we hebben besloten dat wij ofwel samen overleven… of niemand overleeft. Ik weet het niet of dit Quichot-achtige manier van denken iets positiefs zal brengen. Dus, hoewel er geen werk is, nemen wij om beurten, meer tijd dan voorheen, om de weinig opdrachten die binnenkomen uit te voeren, waarvan wij niet eens de elektriciteit (die nog gefactureerd wordt) kunnen betalen.

Er zijn ook bedrijven als INDITEX, die nauwkeurig door de professoren van PODEMOS (deze die geen last hebben van de crisis omdat zij een vaste baan op de Universiteit hebben, een universiteit die een behoorlijk endogamisch instituut is) worden gevolgd, om te zien hoeveel tijd zij vasthouden zonder een ERTE aan te vragen, “want belastingbetalers hoeven niet te betalen” voor rijke bedrijven. En als wij een grove vergelijking maken: moeten wij het salaris van Monedero betalen, als hij goed kan verdienen met zijn fake studies of zijn werk voor verschillende media.

Het is lang geleden dat ik me realiseerde dat studies, zonder gezond verstand, je niet onfeilbaarder maken in je oordeelsvorming. Degene die een bruut is, is een bruut ook al kan hij dienen als universitair docent, en in het Spaanse geval is het heel goed mogelijk dat je gewoon een bruut bent omdat je universitair docent bent, ik weet niet of je weet wat ik bedoel (Ik wel, maar de Nederlandse lezers niet.) (Sommige Spaanse universiteiten zijn zo corrupt dat de aanstellingsprocedure wordt uitgevoerd in gesloten kring waarin alleen vrienden worden gepromoot. De professoren van PODEMOS, hebben hierop geen commentaar, voor het geval dat…).

En ik ben nog niet begonnen te praten over deze generatie van twintigers, die de ene klap na de andere krijgen en aan wie we zelfs geen minimale toekomst kunnen bieden. Deze crisis die we al doormaken, zal hen in het huis van hun ouders houden totdat ze het kunnen erven. En we willen nog steeds de koopkracht van pensioenen behouden ...

Zoals je kunt zien, Angelito, had ik, om je dit te vertellen, nog wel een week kunnen wachten zonder je te schrijven en om eerlijk te zijn weet ik niet echt waarom ik dat niet heb gedaan.

Wat een grappig pandemie dagboek… maar niet heus.

Warme groeten,

Kikás.

(1) ERTE - Expediente de regulación de empleo oftewel tijdelijk arbeidsregeling. In Spanje kan een bedrijf deze regeling aanvragen van de overheid. Het is bedoeld voor bedrijven die, tijdens de pandemie, zo weinig werk hebben dat ze eigenlijk mensen zouden moeten ontslaan. Om dat te voorkomen, en tot er weer werk is, betaalt de overheid (gedeeltelijk) de salarissen van de werknemers. Wat mijn vriend aan de kaak stelt, is dat er enkele zakenlieden zijn die, met de dreiging van ontslag wanneer de pandemie eindigt, hun werknemers dwingen om te werken, ondanks het feit dat ze geld van de staat ontvangen omdat er, theoretisch, geen werk is.

4 comments:

  1. Pues porque los amigos no están sólo para trasegar whisky con ellos, sino también para apoyar en tiempos de turbación. Y ahora hay más turbación que nunca.

    ReplyDelete
  2. Lo de la mas, turbacion....te dire....

    ReplyDelete
  3. Tenemos un nuevo seguidor, Argos, que tiene nombre de barco griego. Bienvenido.

    Wij hebben een nieuwe volger, Argos. Welkom.

    ReplyDelete
  4. Gracias Angel!
    En realidad inicié la lectura en la primera entrada de vuestro blog, tomando un café, sólo que mi comentario quedó "anónimo". Y tal como os agradecía entonces, me reitero, ¡gracias por vuestro diario!, aunque en unas cuantas ocasiones me pierda... lo normal... cuando hay complicidad entre amigos.
    Añadir que, aunque cada uno es quien tiene y necesita lidiar con sus estados de ánimo (y empequeñezco al escribir esto), quisiera enviaros muchos ánimos... especialmente porque unos cuantos de los mismos me han crecido en algún momento leyendo vuestro blog.

    ReplyDelete