Beste Kikás,
Zoals je weet, ging ik op bezoek bij tante Jinke in Moddergat, de noordelijkste dorp van het vasteland van Nederland. We wilden haar verrassen, maar omdat we geen afspraak hadden gemaakt, wilde zij ons niet ontvangen en moesten we vier dagan blijven tot zij ons een audiëntie gaf.
Dus ik ben niet, zoals je rondbazuint, naar het strand geweest. Ik heb de zee vanaf de top van een dijk gezien, in de zon, terwijl ik haring en kibbeling at.
Op een zonnig weekend zoals het weekend dat we hebben gehad, zou Moddergat tjokvol met Duitsers zijn, maar deze week waren er slechts enige wandelaars, verdwaald tussen de dijken waar schapen regeren, allemaal met lammetje, want het nieuwe leven wordt nu eenmaal niet tegengehouden door een virus.
De weinige inwoners en bezoekers die door het dorp liepen, deden dat bijna net als patiënten die net uit het tuberculoseziekenhuis waren ontslagen: in stilte, voorzichtig, bedankend dat ze buiten waren en voldoende afstand houdend. Mensen zijn vriendelijker dan normaal, maar op afstand. Zelfs de schapen lijken de sociale afstand te bewaren.
Maar het meest opvallen is de stlilte die alleen wordt onderbroken door het verre geluid van een tractor, het geblaat van een schaap, het gekrijs van een gans of het kraaien van een haan (de rotbeesten hebben mij elke ochtend vroeg wakker gemaakt). De stilte is overweldigend.
Op weg naar huis, zoekend naar iets meer drukte, zijn we gestopt in Leeuwaarden, de hoofdstad van de provincie Friesland. Vandaag is het Koningsdag, een belangrijkee feestdag in Nederland. In een Nederlandse stad kun je op zo´n dag op de hoofden lopen.
Vandaag niet. Kleine groepjes mensen kochten wat eten om mee te nemen. Sommige inwoners van de perifere wijken hadden hun balkons en tuinen versierd met driekleurige vlaggen en oranje versieringen Maar in het stadscentrum hadden bijna uitsluitend de officiële gebouw vlaggen. Misschien hebben zij hetzelfde probleem als ik: vorig jaar heb ik de vlag zo goed opgeruimd dat ik hem dit jaar niet meer kon vinden. Of, zoals mijn vrouw zegt, misschien zijn de Friezen minder koningsgezind dan de rest van de Nederlanders. Een beetje om vervelend te doen, dus. Als Nederland een republiek was, zouden meeste Friezen monarchisten zijn.
Elk jaar wordt de verjaardag van de koning gevierd met het motto "Oranje boven, leve de Koning." Maar dit jaar is het anders: "Oranje binnen, opdat we allen blijven leven."
Zo is deze Koningsdag, normaal gesproken een spetaculaire dag voor handel en gastvrijheid, in de meeste steden en dorpen onopgemerkt voorbijgegaan. De Nederlanders hebben een ingetogen Koningsdag gehad, gevierd in "petit comité", maar de volwassenen hebben gedaan war zij kunnen, zodat de magie van deze dag niet onopgemerkt blijft bij de kleintjes. Uiteraard op een minimale afstand van anderhalve meter.
Warme groeten,
Angel.
TRADUCCIÓN AL ESPAÑOL
Querido Kikás,
Como sabes, he ido a visitar a la tía Jinke a Moddergat, el pueblo en tierra firme más al Norte de los Países Bajos. Le queríamos dar una sorpresa pero, como no habíamos hecho una cita, no nos quiso recibir y nos tuvimos que quedar cuatro días hasta que nos dio audiencia.
Por lo tanto, no he estado como andas diciendo por ahí, en la playa. He visto el mar desde lo alto de un dique, al sol, comiendo arenque crudo con cebolla y bacalao rebozado.
En un fin de semana soleado como el que hemos tenido, Moddergat habría estado hasta la bandera de alemanes, pero esta semana no había más que cuatro caminantes mal contados, perdidos entre los diques donde reina el ganado lanar, cada oveja con su corderito, que la vida no se detiene por un virus de nada.
Los pocos habitantes y visitantes que paseábamos por el pueblo lo hacíamos casi como enfermos recién salidos del hospital de tuberculosos: en silencio, con precaución, dando las gracias por poder estar afuera y guardando suficiente distancia entre nosotros. La gente es más amable que de costumbre pero a distancia. Hasta las ovejas parecen guardar el distanciamiento social.
Pero lo que más llama la atención es el silencio sólo interrumpido por el lejano sonido de un tractor, el balido de una oveja, el graznido de un ganso o el canto de un gallo (la madre que los parió, qué madrugadas me han dado). El silencio es sobrecogedor.
De vuelta a casa, buscando un poco más de bullicio, hemos hecho escala en Leeuwaarden, la capital de la provincia de Frislandia. Hoy es el día del Rey, la fiesta más importante de los Países Bajos. En una ciudad holandesa en un dia así, puedes andar por encima de las cabezas. Hoy no. Pequeños grupos de personas, guardando la distancia entre ellos, compraban alguna comida para llevar. Algunos habitantes de los barrios periféricos habían adornado sus balcones y jardines con banderas tricolores y adornos naranjas. Pero en el centro de la ciudad casi exclusivamente los centros oficiales tenían banderas. Quizá les pasó a todos como a mí, que el año pasado recogí tan bien la bandera que este año no he podido encontrarla. O quizá, como dice mi mujer, es que los frisios son menos monárquicos que el resto de los neerlandeses. Un poco por fastidiar, vaya. Si los Países Bajos fuesen una república, los frisios serían mayoritariamente monárquicos.
Todos los años se celebra el cumpleaños del rey con el lema "Oranje boven, leven de Koning" (Arriba los Oranje, viva el Rey). Pero este año es distinto. Más bien como "Oranje binnen. zo leven ons allemaal" (Adentro los Oranje, así vivimos todos).
Y el Día del Rey, que normalmente es un día espectacular para el comercio y la hostelería, ha pasado en la mayor parte de los pueblos y ciudades sin pena ni gloria. Los holandeses han tenido un intimísmo Dia del Rey, celebrado en petit comité, pero los adultos han hecho lo que han podido para que la magia de este día no pase desapercibida para los más pequeños. Eso sí, a una distancia mínima de metro y medio.
Un abrazo,
Ángel
No comments:
Post a Comment