5. Het konijn Ramses en de Duitsers. El conejo Ramses y los alemanes.

La traducción a español se encuentra al final de la carta en holandés.


"Wir schaffen das".

                     Angela Merkel.


Beste Kikas,

Zes jaar geleden ging ik met het hele gezin naar een tuincentrum om wat planten voor de tuin te kopen. Heel dicht bij de kassa hebben ze ook een kleine huisdierenafdeling. Plots hoor ik de tweeling schreeuwen: "Pap, kijk eens wat mooie konijnen. Kunnen we er een krijgen, alsjeblieft? Zo erg dat ze erop stonden dat we niet één maar twee konijnen, één mannetje en één vrouwtje, maar ook een hok die meer op een twee-onder-een-kap leek, een drinkfles, een voerbak met de tekst "RABBIT" (je weet dat in Nederland zelfs de konijnen Engels kunnen verstaan), en zak voer, nog een zak zaagsel, een steen om op te bijten en zelfs snoep- en speelgoed voor de konijnen.


Ik leegde mijn dochters strenge voorwaarden om voor de aankoop van de konijnen: ze moesten het hok wekelijks schoonmaken en ze elke dag eten en drinken geven zonder dat ik ze eraan hoef te herinneren. Soms doen ze het wel en soms moer ik het doen en ik werd af en toe ontevreden bij het schoomaken van konijnenpoep. Je weet het al: mijn dochters zijn half Spaans en ik helemaal.

We noemen ze Ramses (het mannetje) en Liesbeth (het vrouwtje) ter ere van een zeer bekende volkszangen en zijn metgezel. Bij een andere gelegenheid zal ik je vertelen over de verbazingwekkende seksuele vermogens van Ramses en Liesbeth, maar ik kan je vertelen dat de kritiek op konijnenseks als saai volkomen ongegrond is.

Ramses vatte in de winter van 2018 een "konijnencoronavirus" en we vonden hem op een ochtend dood in het hok. De weduwe blijft als alleenstaande vrouw bestaan, hoewel ze, waarschijlijk vanwege het ontbreken van seksuele activiteit, een slecht humeur ontwikkelde.

Een collega van mijn vrouw, Joost, vertelde ons dat als je een dierlijk karkas naast de wortels van een boom begraaft, het veel vruchten zal dragen. En zo geschiede, afgelopen zomer gaf de pruimenboom in mijn tuin een oogst van pruimen zo groot da we niet wisten wat ermee moesten doen. We maakten cakes, compote, confituur, we gaven ze aan de buren... Tot op de dag van vandaag staat een van de diepvriesladen vol met vacuümverpakte pruimen.

En waarom vertel ik je dit? Welnu, omdat deze levenscyclus waarin de dood van het ene levende wezen leven geeft aan het andere ook voorkomt in de economische, politieke en sociale systemen. Een failliet bedrijf maakt ruimte in de markt voor een andere. Een verouderde productiemethode wordt vervangen door een modernere. Wanneer een heel economisch systeem naar de Filistijnen gaat, een andere groeit en bloeit. En de geschiedenis leert ons dat de val van de ene beschaving de groei van een andere veroorzaakt.

De vraag is, zoals ik je in mijn vorige brief al zei, wat voor soort economisch, sociaal en politiek systeem willen we laten voortkomen uit dat bijna-dode maatschapij dat zal blijven "wanneer dit allemaal over is"?

Op zoek naar dat antwoord zijn er veel mensen, waaronder de Directeur Strategie die ik aan tafel heb zitten. Het eerste dat ik dacht, zoals jij, was om naar Duitsland te kijken, want dat lijkt op een wonderland, namelijk:

- Het Wirtschaftswunder, uit de jaren vijftig, met economische groei die de wereld verraste, deels gebaseerd op geld uit het Marschallplan, maar niet alleen daarop, maar ook op het monetaire en fiscale beleid van de minister van Financiën Lugwid Edgard en een sterke aanwezigheid van de publieke sector in de economie.

- De Deutsche Wiedervereinigung, uit de jaren negentig, waarvoor na een door de hereniging veroorzakte economische crisis, Duitsland "de zieke man van Europa" werd genoemd. Toen waren wij studenten en toen ik zei dat ik het een belachelijk naam vond want ik was overtuigd dat, na de hereniging Duitsland weer de economische motor van Europa zou worden. En zo gebeurde, en de Frans-Duitse as onevenwichtig werd.

- De "Wir Schaffen das" waarme Duitsland, bijna zonder een woord te zeggen, twee miljoen Syriërs en Afghanen accepteerde, 80% van hen in het Duits onderwees, 75% behalde een diploma en bijna 50% heeft een baan gevonden. Als jij de indruk hebt dat dit de groei van populistische bewegingen in Duitsland heeft veroorzaakt, zal ik ja zeggen, vooral in plaatsen die nauwelijks contact hebben met emigranten of vluchtelingen, dat wili zeggen in degenen die de vermeende migratie-problematiek eigenlijk niet ervaren.

- En tot slot "Das Coronaviruswunder" waarvoor Duitsland, midden in de werelomvattende coronaviruscrisis, bijna geen doden telt, ondanks het feit dat de Duitse overheden geen draconische maatregelen heeft vastgesteld, de vrijheid van zijn burgers niet heeft bepertk en de privacyrechten niet heeft vernietigd, zoals China en Korea. Daardoor konden ze zelfs coronaviruspatiënten uit Nederland, België, Oostenrijk en zelfs coronaviruspatiënten uit Nederland, België, Oostenrijk en zelfs Italië overnemen.

Er is niet beter om een crisis te overwinnen dan op zoek te gaan naar succesmodellen. In Duitsland lijken we er veel te vinden. Het zijn modellen die de moeite waard zijn om te studeren, ten eerste omdat ze gebaseerd zijn op vrijheid en vrijgevigheid (hoewel dat graag anders word gezien door de mensen aan de andere oever) en ten tweede omdat ik geen zin heb om als de Chinezen te leven (met een geolocatiesysteem en poliltieke commisarissen in elke gebouw en een app die me dagelijks vraagt wat ik van de regime vind). Jij werkte al vele jaren met hem samen, en denk jij echt, zonder afbreuk te doen aan de zeer interessante bagage die deze relatie aan jou heeft opgeleverd, dat ze ons zonder voorwaarden een New Deal zullen leveren?

Maar ik zal her hierbij laten want ik heb in deze brief al te veel onderwerpen behandeld. Ik heb de intentie om concreten te zijn in mijn volgende brief, beginnen van achter naar voren, met het "Coronaviruswunder".

Namasté,


De vliegende spanjool


TRADUCCIÓN AL ESPAÑOL




Querido Kikás,

Hace seis años fuí con toda la familia a un centro de jardinería a comprar unas plantas para el jardín. Muy cerca de la caja, tienen también una sección de pequeños animales domésticos. De repente, oigo gritar a las mellizas: "Papá, mira qué conejos más bonitos. ¿Podemos llevarnos uno? Porfaa". Tanto insistieron que nos llevamos no uno sino dos conejos, uno macho y otro hembra, una jaula que era más bien un chalé adosado, la botella-bebedero, un comedero que decía "RABBIT" (ya sabes que en los Países Bajos hasta los conejos saben inglés), un saco de pienso, otro de serrín, una piedra para que se hagan los dientes y hasta chucherías y juguetes para conejos. El vendedor olió sangre y fue a saco. Tuve que hacer otro viaje para llevarme las plantas. 

Les impuse severas condiciones a mis hijas para la compra de los conejos: ellas tendrían que limpiar la jaula cada semana y darles de comer y de beber todos los días sin que yo tuviera que recordárselo. A veces lo hacen y a veces lo tengo que hacer yo y me ha costado no pocos enfados mientras limpiaba la caca de conejo. Es que, ya sabes... ellas son medio españolas y yo español entero.

Les llamamos Ramses (al macho) y Liesbeth (a la hembra) en honor a una pareja muy famosa en los Países Bajos. En otra ocasión te hablaré de las sorprendentes habilidades sexuales de Ramses y Liesbeth, pero te puedo adelantar que las críticas al "sexo conejero" son completamente infundadas.

Ramses agarró un coronavirus conejero en el invierno de 2018 y nos lo encontramos muerto una mañana. La viuda aguanta como un solo hombre aunque, probablemente por la ausencia de sexo, ha desarrollado una mala leche de cuidado.

Un colega de mi mujer, de nombre Joost, nos dijo que si entierras un cadáver de un animal junto a las raíces de un árbol, éste da mucho fruto. Efectivamente, el verano pasado, el ciruelo de mi jardín dió un cosechón de ciruelas que no sabíamos qué hacer con él. Hicimos tartas, compota, conserva, se las regalamos a los vecinos... Todavía hoy, uno de los cajones del congelador está lleno de ciruelas envasadas al vacío.

¿Y por qué te cuento esto? Pues porque este ciclo vital en que la muerte de un ser vivo da vida a otro también ocurre en los sistemas económicos, politicos y sociales. Una empresa que quiebra deja su mercado a otra. Un método productivo obsoleto es sustituido por otro más moderno. Cuando todo un sistema económico se va al cuerno, otro crece y florece y da fruto. Y la historia nos muestra que la caída de una civilización provoca el crecimiento de otra.

La pregunta es, como te decía en mi carta anterior ¿qué tipo de sistema económico y social queremos que surja de ese casi cadáver que nos va a quedar "cuando todo esto pase"?

En la búsqueda de esa respuesta hay mucha gente, entre otros el Director de Estrategia que tengo sentado al otro lado de la mesa, ya tu sabes. A mí, lo primero que me ha dado en pensar, como a tí, es en mirar hacia Alemania, porque esa parece tierra milagrera:

- El Wirtschaftswunder, de los años cincuenta, con un crecimiento económico que sorprendió al mundo, basado en una parte en el dinero del Plan Marshall, pero no sólo en eso sino también en la política monetaria y fiscal del ministro de finanzas Lugwid Edgard y una fuerte presencia del sector público en la economía.

- El Deutche Wiedervereinigung, de los años noventa, por el que, tras una crisis económica provocada por la reunificación (se llegó a llamar a Alemania "el enfermo de Europa" y ya entonces, en el Cisneros, me descojonaba de esa denominación), se convirtió de nuevo en el motor económico de Europa, dejando desequilibrado el eje Franco-Alemán.

- El "Wir Schaffen das" por el que Alemania aceptó, casi sin decir ni pío, dos millones de sirios y afganos, les dió educación en alemán al 80% de los mismos, el 75% obtuvo un diploma y casi el 50% está trabajando. Si tienes la impresión de que eso ha provocado el crecimiento de los movimientos populistas en Alemania, te diré que sí, especialmente en las localidades que apenas tienen contacto ni con emigrantes ni con refugiados, es decir, en las que no están experimentando los supuestos problemas sociales de la emigración.

- Y, por último, "Das Coronaviruswunder" por el que Alemania, en plena crisis mundial del coronavirus, casi no tiene fallecidos a pesar de no haber establecido medidas draconianas, restrictivas de la libertad y destructoras de la privacidad, como China y Corea, lo que le permite admitir enfermos de coronavirus de Holanda, Bélgica, Austria y hasta de Italia.

No hay nada mejor para superar una crisis que buscar modelos de éxito. En Alemania parece que podemos encontrar muchos. Son modelos que conviene estudiar, en primer lugar, porque están basados en la libertad y en la generosidad (por mucha mala fama que les quieran echar desde la otra orilla) y en segundo lugar, porque no me apetece vivir como los chinos (con un sistema de geolocalización y comisarios políticos en cada edificio y un app por el que me preguntan, a diario, qué opino del régimen). Tú has trabajado con ellos durante muchos años, y sin perjuicio del interesantísimo bagaje que te ha dado esa relación, ¿de verdad crees que nos harán un New Deal sin condiciones?

Me meto, yo solito, en catorce charcos. Tengo intención de ser más concreto en mi próxima carta, empezando, de atrás hacia adelante, por el "Coronaviruswunder".


Namasté,


El español errante.

No comments:

Post a Comment